Έσβησαν στις ράγες τα όνειρα του Κυπριανού και της Αναστασίας

Σε βαθιά οδύνη βύθισε την Κύπρο ο θάνατος των δύο Κυπρίων οι οποίοι επέβαιναν στο μοιραίο τρένο

Σε βαθιά οδύνη βύθισε την Κύπρο ο επίλογος που γράφτηκε για τους δύο Κύπριους συμπατριώτες μας, την 24χρονη Αναστασία Αδαμίδου και τον 23χρονο Κυπριανό Παπαϊωάννου, οι οποίοι επέβαιναν στο τρένο που συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη. Οι δύο νεαροί θεωρούνταν από την πρώτη στιγμή αγνοούμενοι καθώς τα ονόματά τους δεν συμπεριλαμβάνονταν στη λίστα των θυμάτων ή των αγνοουμένων. Ωστόσο, η οικογένεια του Κυπριανού ενημερώθηκε για τον θάνατο του το βράδυ της Πέμπτης, ενώ της Αναστασίας το πρωί της Παρασκευής, όταν οι σοροί των δύο ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA. Σημειώνεται ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κήρυξε τριήμερο πένθος μέχρι τη μέρα της κηδείας, ενώ έδωσε οδηγίες όπως όλα τα μέλη της Κυβέρνησης απόσχουν από οποιεσδήποτε δημόσιες εκδηλώσεις. Όπως ανακοινώθηκε από την Προεδρία, το κόστος μεταφοράς των σορών των δύο νεαρών φοιτητών, αλλά και της επιστροφής των μελών των οικογενειών της στην Κύπρο θα καλυφθεί από το κράτος ενώ η κηδεία των δύο Κυπρίων φοιτητών θα καλυφθεί δημοσία δαπάνη. 

Ετοιμαζόταν να παντρευτεί ο Κυπριανός

Η είδηση του θανάτου του Κυπριανού άφησε «βουβή» τη γενέτειρά του, το Αυγόρου, στο οποίο έχει κηρυχθεί 40ημερο πένθος. Όπως δήλωσε ο Κοινοτάρχης του χωριού, Παναγιώτης Μιχαηλάς, «ο Κυπριανός ήταν ένα πολύ καλό και φιλήσυχο παιδί, κοντά στην εκκλησία». Σημείωσε πως «ο πατέρας του είναι ο Πάτερ Χριστόδουλος, Ιερέας συμπαραστάτης της κοινότητας Αυγόρου, στις χαρές και στις λύπες. Τώρα έχουμε υποχρέωση όπως στηρίξουμε την οικογένεια του Κυπριανού και τον Πάτερ Χριστόδουλο». Μάλιστα ο ίδιος δήλωσε ότι συναντήθηκε με τη μητέρα του άτυχου Κυπριανού η οποία του είπε: «να προσεύχεστε για τη ψυχή του γιου μου». Ο κ. Μιχαηλάς δήλωσε ότι ο Κυπριανός ετοιμαζόταν να παντρευτεί ενώ σύμφωνα με τους κατοίκους της κοινότητας, ο Κυπριανός είχε μεταβεί μαζί με την αρραβωνιαστικιά του στην Άνδρο για να ευλογήσουν τα στέφανα του γάμου τους. Η αρραβωνιαστικιά του ήρθε αεροπορικώς στην Κύπρο ενώ ο 23χρονος είχε πάρει το μοιραίο τρένο για να επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Η οδύνη που σκόρπισε στην κοινότητα ο θάνατος του Κυπριανού αποτυπώνεται και στην πράξη στην οποία προχώρησαν μαθητές του Λυκείου Φώτη Πίττα στα Κοκκινοχώρια, όπου φοιτούσε ο 23χρονος, σχηματίζοντας με τα σακίδια τους το μήνυμα: «Ο Κυπριανός μας». Επίσης ο νεαρός έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για την μουσική καθώς φοιτούσε στο Μουσικό Σχολείο Αμμοχώστου.  

Πρόλαβε το τρένο την τελευταία στιγμή η Αναστασία

Η Αναστασία από την Πάφο, βρισκόταν στη Βουλγαρία για την ορκωμοσία  φίλης της και ακολούθως θα μετέβαινε από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, με καράβι. Ωστόσο, όπως δήλωσαν συγγενικά της πρόσωπα, τα σχέδιά της άλλαξαν την τελευταία στιγμή λόγω θαλασσοταραχής και πρόλαβε το φονικό τρένο μόλις δύο λεπτά προτού αναχωρήσει και επιβιβάστηκε στο τρίτο βαγόνι. Η 24χρονη χαρακτηριζόταν από τους καθηγητές της ως εξαιρετική μαθήτρια σε επίδοση και σε ήθος. Όνειρό της ήταν να περάσει στη Σχολή Οδοντιατρικής, κάτι που έγινε πραγματικότητα, ενώ μετά την αποφοίτηση της συνέχισε τις σπουδές της προκειμένου να εξασφαλίσει μεταπτυχιακό τίτλο. Το σχολείο της Αναστασίας Αδαμίδου, την αποχαιρέτησε με ένα συγκινητικό μήνυμα, γράφοντας το εξής: «πάντα τα δυσάρεστα και τα άσχημα ταξιδεύουν γρήγορα. Η Αναστασία είναι ήδη ένας Άγγελος. Μέχρι και την τελευταία στιγμή περιμέναμε για ένα θαύμα, αλλά δεν έγινε. Στις τάξεις που καθόμαστε τώρα, καθόσουνα, στους διαδρόμους που περπατούμε, περπάτησες. Είχες όνειρα και στόχους, αλλά σκορπίστηκαν σε ράγες τρένων. Σε αποχαιρετούμε με μία υπόσχεση «Θα είσαι για πάντα ΕΔΩ, κοντά μας».

Το σκίτσο πoυ αποτυπώνει τον θρήνο

Τις τελευταίες ώρες, κυκλοφορεί στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σκίτσο του Κύπριου καλλιτέχνη Χρίστου Κακουλλή, το οποίο αποτυπώνει τον θρήνο που βιώνει ολόκληρη η χώρα για τον θάνατο των δύο νεαρών. Το σκίτσο συνοδεύεται με το εξής σχόλιο: «Μαύρη μέρα για την Κύπρο μας, στον ουρανό προστέθηκαν 2 άγγελοι. Η Κύπρος θρηνεί τα παιδιά της που δεν πραγματοποίησαν τα όνειρα τους, έτσι άδικα έφυγαν από την ζωή μετά από ένα τρομακτικό δυστύχημα. Σε κάποια τραπέζια το Πάσχα θα υπάρχουν καρέκλες άδειες,η ζωή δεν θα είναι η ίδια πια για τις οικογένειες τους.  Συμμερίζομαι τον πόνο των γονιών, συγγενών και φίλων του Κυπριανου και της Αναστασιας με αυτό που ξέρω να κάνω καλά,με ένα σχέδιο στην μνήμη τους. Καλό ταξίδι στην γειτονιά των αγγέλων. Καλό παράδεισο».   

Ετοιμαζόταν να παντρευτεί ο Κύπρος

Πήγε για να ευλογήσει τα στέφανα

Θλίψη και οδύνη σκόρπισε η είδηση του θανάτου του Κυπριανού Παπαϊωάννου από το Αυγόρου, ο άτυχος 23χρονος φοιτητής βρισκόταν στο μοιραίο τρένο στα Τέμπη.

Η κοινότητα Αυγόρου είναι συγκλονισμένη από την δυσάρεστη είδηση και ήδη έχει κηρυχθεί 40ημερο πένθος στο χωριό.

Όπως αναφέρουν οι κάτοικοι της κοινότητας, ο Κυπριανός είχε μεταβεί μαζί με την αρραβωνιαστικιά του στην Άνδρο για να ευλογήσουν τα στέφανα του γάμου τους.

Η αρραβωνιαστικιά του ήρθε αεροπορικώς στην Κύπρο ενώ ο 23χρονος είχε πάρει την φονική διαδρομή για να επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζε.

Ο Ιωάννης Παττίχης, κάτοικος Αυγόρου, ανέφερε πως η είδηση σκόρπισε στεναχώρια στο χωριό ενώ σημείωσε πως ήταν φίλος του εγγονού του.

«Έψαλλε στην εκκλησία και ήταν πολύ καλή η φωνή του και μου άρεσε πολύ να τον ακούω», είπε ο κος. Ιωάννης, προσθέτοντας «ήταν ευγενικό παιδί».

Το «προφητικό» τραγούδι που ζήτησε ο Κυπριανός Παπαϊωάννου – «Τι να κρύβει ο Θεός για εμάς»

Την τραγική είδηση του θανάτου του Κύπριου φοιτητή Κυπριανού Παπαϊωάννου από το Αυγόρου, γνωστοποίησαν χθες το βράδυ συγγενικά και φιλικά του πρόσωπα, τα οποία με αναρτήσεις αποχαιρετούν τον 23χρονο.

Η οικογένεια του Μουσικού Σχολείου Αμμοχώστου θρηνεί γιά τον αδόκητο χαμό του Κύπρου μας, είπε στο “Πρωτοσέλιδο”, της Κύπρου ο Σπύρος Σπύρου, Διευθυντής του Μουσικού Σχολείου Αμμοχώστου.

«Ο Κύπρος μας ήταν ένας ώριμος για την ηλικία του μαθητής. Η αγάπη του για τη βυζαντινή μουσική ως παιδί ιερέα, τον οδήγησε να φοιτήσει στο σχολείο μας με ειδικότητα στη ψαλτική τέχνη. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο Μουσικό Σχολείο και στο Λύκειο του Φώτη Πίττα που φοιτούσε το πρωί».

«Ο Κυπριανός μας βοηθούσε και μετά την αποφοίτησή του. Όταν τον καλούσαμε ήταν πάντα δίπλα μας», είπε ο κ.Σπύρου.

«Χθες θυμήθηκα κάτι που ίσως ήταν και προφητικό. Ήρθε μια μέρα και μου είπε κύριε θέλω να μου ηχογραφήσεις το μέρος του πιάνου για μια εκδήλωση που θα τραγουδήσω στο κατηχητικό. Τον ρώτησα ποιο τραγούδι θέλει. Μου είπε ότι το τραγούδι ήταν «Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι να κρύβει ο Θεός για εμάς».ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΙΣΩ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΘΕΟΣ…

Αυτό το τραγούδι είναι του Τώνη Βαβάτσικου και έχει τον πιο μακρύ τίτλο τραγουδιού στην Ελλάδα. Τον ρώτησα που ξέρει το τραγούδι, αφού πρόκειται για ένα τραγούδι που κέρδισε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πολύ παλιά. Μου είπε ότι το ήξερε γιατί παρακολουθεί πράγματα.. μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση αυτό. Ήταν πολύ ώριμος για την ηλικία του. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και ήταν πολύ χαρούμενος που πέρασε στη Νομική Θεσσαλονίκης».

Ο Διευθυντής είπε ότι τον είδε τελευταία φορά σε μια εκδήλωση του Κοινοτικού Συμβουλίου Φρενάρους. «Λίγο μετά που ανοίξαμε μετά την πανδημία. Τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ότι χρειάζομαι τη βοήθειά του και ήταν εκεί όντως. Θα είναι βαθιά στην καρδιά μας.. τις επόμενες μέρες θα σκεφτούμε κάποιες ενέργειες που έχουμε στο μυαλό μας».

https://youtu.be/9YhYSyyMuyE

Δημοσία δαπάνη θα καλυφθεί η κηδεία της Αναστασίας και του Κυπριανού

Το κόστος μεταφοράς των σορών των δύο νεαρών φοιτητών στην Κύπρο θα καλυφθεί από το κράτος

Με συγκλονισμό και βαθιά οδύνη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης πληροφορήθηκε το τραγικό γεγονός της ταυτοποίησης των σορών των δύο Κυπρίων φοιτητών, Κυπριανού Παπαϊωάννου και Αναστασίας Αδαμίδου που επέβαιναν της μοιραίας αμαξοστοιχίας στην Ελλάδα.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει τα ειλικρινή και βαθιά συλλυπητήρια του στις οικογένειες των δύο Κυπρίων φοιτητών, όπως και όλων των θυμάτων, καθώς και την αμέριστη συμπαράσταση της Πολιτείας.

Με οδηγίες του Προέδρου της Δημοκρατίας, το κόστος μεταφοράς των σορών των δύο νεαρών φοιτητών, αλλά και της επιστροφής των μελών των οικογενειών της στην Κύπρο θα καλυφθεί από το κράτος.

Η κηδεία των δύο Κυπρίων φοιτητών θα καλυφθεί δημοσία δαπάνη.

Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης κηρύσσει εξάλλου τριήμερο πένθος μέχρι τη μέρα της κηδείας, ενώ έδωσε οδηγίες όπως όλα τα μέλη της Κυβέρνησης απόσχουν από οποιεσδήποτε δημόσιες εκδηλώσεις.

Ραγίζει καρδιές ο σύντροφος της 24χρονης Αναστασίας: Με άφησες μόνο, δεν ξέρω τι να κάνω

, με τον σύντροφό της Δημήτρη Ξενιτόπουλο να την αποχαιρετά μαζί με μια συγκινητική ανάρτηση στα social media.

Η νεαρή κοπέλα, η οποία επέβαινε στο τρίτο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας, αποφοίτησε πρόσφατα από την οδοντιατρική σχολή του ΑΠΘ και συνέχιζε τις σπουδές της προκειμένου να εξασφαλίσει μεταπτυχιακό τίτλο.

«Πήγαμε τόσα ταξίδια και στο σημαντικότερο δε με πήρες μαζί σου, με άφησες μόνο μου και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό. Είχαμε τόσα όνειρα, που είχαμε πει ο ένας στον άλλον, είχαμε πει το για πάντα και έμεινα εγώ και για τους δυο μας, να μας αποδείξω ότι το εννοούσαμε απόλυτα και όταν σε ξαναδώ να σου πω ότι τα καταφέραμε, να σου επιστρέψω το φιλί που σου έδωσα και το σ’αγαπώ που σου είπα, όταν σε άφησα στο βαγόνι. Ελπίζω να σε έκανα χαρούμενη, γιατί από τη δική σου χαρά έπαιρνα και εγώ (…).

Ελπίζω να είσαι καλά, όπου και αν είσαι και κάποια στιγμή να έρθεις να μου το πεις, για να πάψω να ανησυχώ, γιατί πλέον δεν είναι στο χέρι μου να σε κάνω χαρούμενη και να σε προσέξω, όπως έκανα πάντα. Αντίο καρδιά μου. Σε φιλώ και σε περιμένω στην αγκαλιά μου κάθε βράδυ, δική σου είναι όπως σου απαντούσα, όταν με ρωτούσες. Σ’αγαπάω για πάντα!», έγραψε ο σύντροφος της άτυχης Αναστασίας.

Ολόκληρη η ανάρτησή του

«Όμορφη μου, αγάπη μου, κουτσακοτήρα μου (όπως σε φώναζα και γελούσες)

Ήδη μου έλειψες όσο δε φαντάζεσαι. Δεν ξέρω τι θα κάνω χωρίς εσένα δίπλα μου γιατί ήσουν το στήριγμα μου, τα όνειρα μου, η ζωή μου. Σήμερα θα έπρεπε να ήμασταν μαζί όπως κάθε Σαββατοκύριακο από τον Σεπτέμβριο μέχρι τώρα αλλά είμαι μόνος μου πλέον στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη που τόσο αγαπούσες ( ίσως την αγαπούσες και λίγο περισσότερο από εμένα ).

Ήρθα όπως κάθε Παρασκευή αλλά δεν είσαι εδώ. Λίγοι μήνες μέναμε μέχρι να γυρίσω από Αθήνα και να μείνουμε μαζί, να φέρω τα έπιπλα και να φτιάξουμε το σπίτι μας. Τον Σεπτέμβριο που έφευγα για Αθήνα έμοιαζε ακατόρθωτο αλλά με την αγάπη και τον έρωτα μας τα καταφέραμε και φτάσαμε ως εδώ, φτάσαμε σχεδόν στο καλοκαίρι που δε θα χρειαζόταν να αποχωριζόμαστε άλλο τις Δευτέρες και να συναντιόμαστε ξανά τις Παρασκευές, που με περίμενες στην πόρτα του σπιτιού σου να με πάρεις αγκαλιά ή εγώ στον σταθμό Λαρίσης να σε φιλήσω και να είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος που ήρθε άλλο ένα Σαββατοκύριακο που θα σε είχε κοντά μου και θα σε άγγιζα. Δεν ξέρω τι να περιμένω πλέον με τόση ανυπομονησία γιατί οι δυο μας ήμασταν ένα και όλα τα όνειρα και τα σχέδια ήταν κοινά. Μακάρι να μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση σου σε ένα τραίνο που έπαιρνα να έρθω να σε δω, όπως το χθεσινό γιατί ήταν η σειρά μου αυτό το Σαββατοκύριακο να έρθω. Μακάρι να μην ήσουν μόνη και να ήμουν εκεί μαζί σου να σε προστάτευα όπως πάντα ή αν δε μπορούσα να ήμασταν και σε αυτό μαζί, γιατί είχαμε πει όλα μαζί θα τα καταφέρουμε.

Πήγαμε τόσα ταξίδια και στο σημαντικότερο δε με πήρες μαζί σου, με άφησες μόνο μου και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό. Είχαμε τόσα όνειρα, που είχαμε πει ο ένας στον άλλον, είχαμε πει το για πάντα και έμεινα εγώ και για τους δυο μας, να μας αποδείξω ότι το εννοούσαμε απόλυτα και όταν σε ξαναδώ να σου πω ότι τα καταφέραμε, να σου επιστρέψω το φιλί που σου έδωσα και το σ’αγαπώ που σου είπα, όταν σε άφησα στο βαγόνι. Ελπίζω να σε έκανα χαρούμενη, γιατί από τη δική σου χαρά έπαιρνα και εγώ.

Το μόνο, που χαίρομαι, είναι ότι δε σου έκρυψα ποτέ πόσο σε αγαπάω και σε νοιάζομαι, κάτι που καταλάβαινες, όπως και εγώ για εσένα. Δεν έχω κοιμηθεί ήρεμος και σχεδόν καθόλου από τη Δευτέρα, το βράδυ που κοιμηθήκαμε μαζί, γιατί σε περιμένω και δεν έρχεσαι πλέον να σε πάρω αγκαλιά και να αποκοιμηθείς επάνω μου, όπως σου άρεσε, γιατί πάντα μου έλεγες ότι το να ξαπλώνεις έτσι ήταν όλη σου η ζωή. Μπορεί να μην στο έλεγα και εγώ εκείνη τη στιγμή, αλλά όταν ξάπλωνες και σε φιλούσα στο μέτωπο αυτό εννοούσα.

Πάντα θα είσαι το κορίτσι μου, το χαμόγελο μου, τα όνειρα μου. Πάντα θα ανυπομονώ να σε δω, όπως κάθε καθημερινή, που περιμέναμε το Σαββατοκύριακο, απλά τώρα θα πρέπει να περιμένουμε λίγο περισσότερο. Ελπίζω να είσαι καλά, όπου και αν είσαι και κάποια στιγμή να έρθεις να μου το πεις, για να πάψω να ανησυχώ, γιατί πλέον δεν είναι στο χέρι μου να σε κάνω χαρούμενη και να σε προσέξω, όπως έκανα πάντα. Αντίο καρδιά μου. Σε φιλώ και σε περιμένω στην αγκαλιά μου κάθε βράδυ, δική σου είναι όπως σου απαντούσα, όταν με ρωτούσες. Σ’αγαπάω για πάντα!».

Ζευγάρια που τους χώρισε ο θάνατος – Συγκινούν οι αναρτήσεις των συντρόφων των θυμάτων

Ζευγάρια που δεν θα ιδωθούν ξανά. Άνθρωποι που έχασαν για πάντα το στήριγμά τους

Θρήνος, πόνος, οργή είναι τα συναισθήματα που επικρατούν σε όσους έχασαν τους ανθρώπους τους στο τραγικό δυστύχημα.

Η πλειοψηφία των νεκρών ήταν άτομα νεαρής ηλικίας, φοιτητές που επέστρεφαν στο τόπο σπουδών τους, στους φίλους τους, στους συντρόφους τους.

Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης κατακλύστηκαν από φωτογραφίες των ζευγαριών που τους χώρισε ο θάνατος, ανθρώπων που έχασαν για πάντα το στήριγμά τους.

Η Αθηνά Κατσάρα με τον σύζυγό της

Η άτυχη 34χρονη Αθηνά Κατσάρα από την Κατερίνη επέβαινε στο μοιραίο τρένο με τον σύζυγό της. Την ώρα της σύγκρουσης το ζευγάρι δεν ήταν μαζί, καθώς ο άνδρας της Αθηνάς βρισκόταν στην τουαλέτα του βαγονιού.

Το ζευγάρι ήταν παντρεμένο από το 2019, ενώ είχαν αποκτήσει μαζί ένα παιδί. Ο σύζυγός της και πατέρας του δίχρονου παιδιού τους, Νίκος νοσηλεύεται στο νοσοκομείο της Λάρισας.

Ράγισαν καρδιές στην κηδεία της στην Κατερίνη. Η τοπική κοινωνία αποχαιρέτησε το πιο χαμογελαστό κορίτσι για το οποίο όλοι έχουν να θυμούνται μόνο τα καλύτερα.

«Είσαι ο μηχανοδηγός της καρδιάς μου»

Ο 32χρονος Δημήτρης ήταν ο μηχανοδηγός της μοιραίας αμαξοστοιχίας Intercity 62 ο οποίος και έχασε τη ζωή του ακαριαία από τη σφοδρή σύγκρουση στα Τέμπη.

Η σύντροφός του, Κατερίνα δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο άνδρας της ζωής της «έφυγε» τόσο γρήγορα και δεν βρίσκεται πλέον στο πλευρό της να κάνουν μαζί όνειρα για το κοινό τους μέλλον. Ραγίζει καρδιές με τις φωτογραφίες που μοιράστηκε στα social media αγκαλιά με τον Δημήτρη της. 

«Θα είσαι πάντα ο μηχανοδηγός της καρδιάς μου. Σ’ αγαπάω πολύ. Τόσο στοργικός, ο άντρας μου, ο σύντροφός μου, ο καλύτερος μου φίλος. Καλό ταξίδι Δημητράκη μου…» έγραψε η σύντροφος του 32χρονου.

«Με άφησες μόνο μου και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό»

Η Αναστασία Αδαμίδου στην αποφοίτησή της

Μεταξύ των θυμάτων ήταν και η 24χρονη Αναστασία Αδαμίδου από την Κύπρο με τον σύντροφό της Δημήτρη Ξενιτόπουλο να την αποχαιρετά μαζί με μια συγκινητική ανάρτηση στα social media.

Η νεαρή κοπέλα η οποία επέβαινε στο τρίτο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας, αποφοίτησε πρόσφατα από την οδοντιατρική σχολή του ΑΠΘ και συνέχιζε τις σπουδές της προκειμένου να εξασφαλίσει μεταπτυχιακό τίτλο. 

«Πήγαμε τόσα ταξίδια και στο σημαντικότερο δε με πήρες μαζί σου, με άφησες μόνο μου και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό. Είχαμε τόσα όνειρα, που είχαμε πει ο ένας στον άλλον, είχαμε πει το για πάντα και έμεινα εγώ και για τους δυο μας, να μας αποδείξω ότι το εννοούσαμε απόλυτα και όταν σε ξαναδώ να σου πω ότι τα καταφέραμε, να σου επιστρέψω το φιλί που σου έδωσα και το σ’αγαπώ που σου είπα, όταν σε άφησα στο βαγόνι. Ελπίζω να σε έκανα χαρούμενη, γιατί από τη δική σου χαρά έπαιρνα και εγώ (…)

Ελπίζω να είσαι καλά, όπου και αν είσαι και κάποια στιγμή να έρθεις να μου το πεις, για να πάψω να ανησυχώ, γιατί πλέον δεν είναι στο χέρι μου να σε κάνω χαρούμενη και να σε προσέξω, όπως έκανα πάντα. Αντίο καρδιά μου. Σε φιλώ και σε περιμένω στην αγκαλιά μου κάθε βράδυ, δική σου είναι όπως σου απαντούσα, όταν με ρωτούσες. Σ’αγαπάω για πάντα!», έγραψε ο σύντροφος της άτυχης Αναστασίας.

«Είμαι εδώ και περιμένω»

Στη μαύρη λίστα με τους νεκρούς και ο 28χρονος μηχανοδηγός, Νίκος Ναλμπάντης που βρισκόταν μέσα στο μοιραίο επιβατηγό τρένο.

Η σύντροφος του, Σόνια που ακόμα δε μπορεί να πιστέψει πως έχασε τον άνθρωπό της από τη μια στιγμή στην άλλη, δηλώνει πως θα τον περιμένει να γυρίσει πίσω, μέσα από την ανάρτησή της στα social media. 

Συγκεκριμένα, δημοσίευσε μια κοινή τους φωτογραφία από μια χαρούμενη και ανέμελη στιγμή τους και έγραψε, «Αχ ψυχή μου, σε περιμένω εδώ να γυρίσεις . Να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα. Είμαι εδώ και περιμένω… Να με προσεχείς από εκεί ψηλά. Σ’ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ».

Αναστασία Αδαμίδου: Μετά τον σύντροφό της, συγκινούν οι κολλητές της φίλες με τα λόγια τους

«Σε ευχαριστώ που ήσουν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της φοιτητικής μου ζωής… Σε ευχαριστώ για τις αναμνήσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά ένα από τα μηνύματα.

Ήταν μόνο 24 ετών. Οδοντίατρος που συνέχιζε τις σπουδές της κάνοντας μεταπτυχιακό. Τη Δευτέρα 6 Μαρτίου του 2023, την ημέρα της κηδείας της Αναστασίας που έχασε την ζωή της στο σιδηροδρομικό δυστύχημα, φίλοι και συγγενείς θα την αποχαιρετήσουν.

Η Αναστασία ήταν πτυχιούχος οδοντίατρος και έκανε μεταπτυχιακό στο ΑΠΘ. Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας είχε φύγει από τη Θεσσαλονίκη για εκδρομή με φίλες της στη Βουλγαρία και στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα για ορκωμοσία μιας καλή της φίλης της.

«Ποτέ δεν φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ΄τα σπίτια τους. Tριγυρίζουν εκεί»

Η οικογένειά της αντί για χαρές, έπρεπε να ανακοινώσει την κηδεία της πολυαγαπημένης τους κόρης και αδερφής Αναστασίας Αδαμίδη που θα τελεστεί την Δευτέρα 06/03/2023 και ώρα 14:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων στην Πάφο.

Μετά την ταυτοποίηση της σωρού της, ο σύντροφος, ο καθηγητής αλλά και οι καλές φίλες της 24χρονης οδοντιάτρου την αποχαιρετούν με λόγια που φέρνουν δάκρυα στα μάτια.

«Σε ευχαριστώ που ήσουν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της φοιτητικής μου ζωής… Σε ευχαριστώ για τις αναμνήσεις», ανέφερε η Κατερίνα, συμφοιτήτρια της Αναστασίας.

Η φίλη της Αναστασίας Ζωή, έγραψε:

«Λατρεμένε μου άνθρωπε, σπάνιε

Ούτε στις πιο κακόγουστες ταινίες τρόμου, ούτε στον χειρότερο μου εφιάλτη δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έφευγες έτσι. Πριν μια εβδομάδα κοιμόμασταν μαζί. Χαιρόμασταν για την φίλη μας. Το ένα απόγευμα μιλάμε και το επόμενο απλά…

Στο άνθος της νιότης σου, σου άλλαξε πορεία ζωής αυτό το τρένο. Και δεν θα μιλήσω τώρα για τον θυμό που έχω για μια χώρα που τόσο αγαπώ και τόσο με πονά γιατί όλα επισκιάζονται από την σκέψη ότι τίποτα δεν σε φέρνει πίσω.

Πάντα ο Θεός να παίρνει τους καλύτερους. Ήσουν πολύ καλή για αυτό τον κόσμο Αναστασία μου. Είναι εγωιστικό που σε ήθελα όμως δίπλα μου; Όπως τόσα χρόνια, χαρές, λύπες, ανησυχίες, φτερουγίσματα, στιγμές, αναμνήσεις.

Ο θαυμασμός μου για σένα, τον κατάλαβες άραγε ποτέ; Σου τον έδειξα ποτέ αρκετά; Ήσουν πηγή εμπνεούσης για μένα, ΕΙΣΑΙ πηγή έμπνευσης για μένα. Είχε κάτι μαγικό ο τρόπος που αντιμετώπιζες την ζωή, με έκανες να θέλω να γίνω καλύτερη.

Όταν ήθελα να εξηγήσω τι σημαίνει πόθος, λαχτάρα, δίψα για ζωή, όταν ήθελα να περιγράψω τι σημαίνει για μένα όνειρα, πείσμα, έφερνα παράδειγμα εσένα.

Όταν ήθελα να εξηγήσω τι σημαίνει δυναμικότητα και συνάμα ευαισθησία και ευγενής χαρακτήρας, εσύ ήσουν το λαμπρό παράδειγμα για όλα αυτά και άλλα τόσα πολλά.

Τα μάτια σου, τα πανέμορφα μάτια σου γεμάτα σπίθες. Η γλύκα σου, η ναζιάρικη φωνή σου. Μόχθησες για ό,τι κατάφερες, για μένα θα είσαι πάντα η μαχήτρια μου.

Αγαπηθείτε και ζήστε, γιατί είμαστε μόνο μια χούφτα όνειρα που αντικαθίστανται καθημερινά από δειλία, φόβο, βόλεμα. Κάτι που η Αναστασία μου δεν έκανε ποτέ. Και έτσι έζησε δυνατά, αγάπησε δυνατά, αγαπήθηκε δυνατά.

Δεν θα σου κρυφτώ και μην θυμώσεις, μα δεν είμαι ούτε θαραλλέα ούτε δύναμη έχω να δώσω. Μην με αδικείς Αναστασία μου, ένας χαμός τόσο αδόκητος, άδικος, και που να βρω λύτρωση, ή παρηγοριά;

Υπόσχομαι μόνο το φως σου, που άφησες ως παρακαταθήκη, εκείνο το ταπεινό μα άσβεστο, άπλετο φως να το σκορπώ όπου και όπως μπορώ.

Όλοι όσοι φύγατε, Κυπριανέ μου, που δεν σε γνώριζα αλλά από χιλιόμετρα φαίνεται πόσο αξιοπρεπές και υπέροχο παιδί ήσουν, να προσέχετε την φίλη μου την Αναστασία.

Σ’ αγαπώ αστέρι μου λαμπερό, Αναστασία μου, θα λάμπεις πάντα. Μέσα μου, μέσα μας, στον ουρανό, παντού. Σ’ αγαπώ απέραντα.

Συγκλονίζει και ο σύντροφος της Αναστασίας:

«Όμορφη μου, αγάπη μου, κουτσακοτήρα μου ( όπως σε φώναζα και γελούσες ). Ήδη μου έλειψες όσο δε φαντάζεσαι. Δεν ξέρω τι θα κάνω χωρίς εσένα δίπλα μου γιατί ήσουν το στήριγμα μου, τα όνειρα μου, η ζωή μου. Σήμερα θα έπρεπε να ήμασταν μαζί όπως κάθε Σαββατοκύριακο από τον Σεπτέμβριο μέχρι τώρα αλλά είμαι μόνος μου πλέον στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη που τόσο αγαπούσες ( ίσως την αγαπούσες και λίγο περισσότερο από εμένα). Ήρθα όπως κάθε Παρασκευή αλλά δεν είσαι εδώ.

Λίγοι μήνες μέναμε μέχρι να γυρίσω από Αθήνα και να μείνουμε μαζί, να φέρω τα έπιπλα και να φτιάξουμε το σπίτι μας.

Τον Σεπτέμβριο που έφευγα για Αθήνα έμοιαζε ακατόρθωτο αλλά με την αγάπη και τον έρωτα μας τα καταφέραμε και φτάσαμε ως εδω, φτάσαμε σχεδόν στο καλοκαίρι που δε θα χρειαζόταν να αποχωριζόμαστε άλλο τις Δευτέρες και να συναντιόμαστε ξανά τις Παρασκευές, που με περίμενες στην πόρτα του σπιτιού σου να με πάρεις αγκαλιά ή εγώ στον σταθμό Λαρίσσης να σε φιλήσω και να είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος που ήρθε άλλο ένα Σαββατοκύριακο που θα σε είχε κοντά μου και θα σε άγγιζα. Δεν ξέρω τι να περιμένω πλέον με τόση ανυπομονησία γιατί οι δυο μας ήμασταν ένα και όλα τα όνειρα και τα σχέδια ήταν κοινά.

Μακάρι να μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση σου σε ένα τραίνο που έπαιρνα να έρθω να σε δω, όπως το χθεσινό γιατί ήταν η σειρά μου αυτό το Σαββατοκύριακο να έρθω.

Μακάρι να μην ήσουν μόνη και να ήμουν εκεί μαζί σου να σε προστάτευα όπως πάντα ή αν δε μπορούσα να ήμασταν και σε αυτό μαζί, γιατί είχαμε πει όλα μαζι θα τα καταφέρουμε. Πήγαμε τόσα ταξίδια και στο σημαντικότερο δε με πήρες μαζι σου, με άφησες μόνο μου και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό. Είχαμε τοσα όνειρα που είχαμε πει ο ένας στον άλλον, είχαμε πει το για πάντα και έμεινα εγώ και για τους δυο μας, να μας αποδείξω ότι το εννοούσαμε απόλυτα και όταν σε ξαναδώ να σου πω ότι τα καταφέραμε, να σου επιστρέψω το φιλί που σου έδωσα και το σ’αγαπώ που σου είπα όταν σε άφησα στο βαγόνι. Ελπίζω να σε έκανα χαρούμενη γιατί από τη δική σου χαρά έπαιρνα και εγώ. Το μόνο που χαίρομαι είναι ότι δε σου έκρυψα ποτέ πόσο σε αγαπάω και σε νοιάζομαι, κάτι που καταλάβαινες όπως και εγώ για εσένα.

Δεν έχω κοιμηθεί ήρεμος και σχεδόν καθόλου από τη Δευτέρα το βράδυ που κοιμηθήκαμε μαζί γιατί σε περιμένω και δεν έρχεσαι πλέον να σε πάρω αγκαλιά και να αποκοιμηθείς επάνω μου όπως σου άρεσε, γιατί πάντα μου έλεγες ότι το να ξαπλώνεις έτσι ήταν όλη σου η ζωή. Μπορεί να μην στο έλεγα και εγώ εκείνη τη στιγμή αλλά όταν ξάπλωνες και σε φιλούσα στο μέτωπο αυτό εννοούσα. Πάντα θα είσαι το κορίτσι μου, το χαμόγελο μου, τα όνειρα μου. Πάντα θα ανυπομονώ να σε δω όπως κάθε καθημερινή που περιμέναμε το Σαββατοκύριακο απλά τώρα θα πρέπει να περιμένουμε λίγο περισσότερο. Ελπίζω να είσαι καλά όπου και αν είσαι και κάποια στιγμή να έρθεις να μου το πεις για να πάψω να ανησυχώ, γιατι πλέον δεν είναι στο χέρι μου να σε κάνω χαρούμενη και να σε προσέξω, όπως εκανα πάντα. Αντίο καρδιά μου. Σε φιλώ και σε περιμένω στην αγκαλιά μου κάθε βράδυ, δική σου είναι όπως σου απαντούσα όταν με ρωτούσες. Σ’αγαπάω για πάντα!».

Ο Παντελής Κούρος, Επίκουρος Καθηγητής Οδοντικής Χειρουργικής του ΑΠΘ αποχαιρέτησε την 24χρονη Αναστασία με μια συγκλονιστική ανάρτηση.

«Αγαπητή Αναστασία. Δε θυμάμαι. Δε θυμάμαι κορίτσι μου αν σε επέπληξα κάποια φορά που άργησες στα εργαστήρια. Δε θυμάμαι αν σου φώναξα αν κάποια στιγμή δεν τήρησες τα κλινικά πρωτόκολλα. Δε θυμάμαι τι βαθμό σου έβαλα στο μάθημα. Δε θυμάμαι!

Το μόνο που θέλω να σου πω, αν και αργά, αν και ξέρω πως δε θα το ακούσεις, είναι συγνώμη. Όχι για όσα ανέφερα παραπάνω, αυτά αν τα έκανα ορθώς τα έκανα, ακόμη κι αν σε στεναχώρησαν στιγμιαία.

Σου οφείλω ένα συγνώμη επειδή είμαι κομμάτι μιας γενιάς που τραγουδούσε έχε το νού σου στο παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα, ένα στίχο που αμφιβάλλω αν άκουσες ποτέ δεδομένου του χάσματος των γενεών. Ένα στίχο που όμως κι εμείς δεν καταφέραμε να κάνουμε πράξη. Επειδή επιτρέψαμε στις κακές νοοτροπίες να περάσουν και να διαβάλλουν και τη δική μας γενιά. Επειδή ενταχθήκαμε σ ένα σύστημα όπου το βύσμα κι ο ανάξιος επιπλέει σε σχέση με τον άξιο που όμως δεν τον ξέρουν οι “σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις” .

Επειδή τα όνειρα και τα ιδανικά μας πήραν χρώμα και κρύφτηκαν πίσω από κομματικά, συντεχνιακά, ατομικά και δεν ξέρω τι άλλα συμφέροντα. Επειδή σταματήσαμε να βλέπουμε που πάμε και πήγαμε εκεί που βλέπαμε. Για όλα αυτά Αναστασία μου, συγνώμη. Κουράγιο στους δικούς σου, σήμερα κλαίω βουβά….συγγνώμη», έγραψε ο Παντελής Κούρος.