Συγκινεί ο φοιτητής που έσωσε 16 ανθρώπους – «Δεν είμαι ήρωας, έκανα το καθήκον μου»

Μέσα από την τεράστια τραγωδία με τη σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη το βράδυ της Τρίτης (28.02.2023) «ξεπήδησαν» ηρωικές μορφές επιβατών οι οποίοι βοήθησαν όσο μπορούσαν τους συνανθρώπους τους να απεγκλωβιστούν.

Ένας από αυτούς ήταν και ο Άγγελος Τσιαμούρας, ο οποίος επέβαινε στο βαγόνι 6 του τρένου το οποίο συγκρούστηκε με την εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη.

Ο 18χρονος φοιτητής είχε την έννοια να βοηθήσει τους συνεπιβάτες του, όχι μόνο στο δικό του βαγόνι, αλλά όσο μπορούσε και στα υπόλοιπα.

Οι δηλώσεις του και οι περιγραφές του έχουν κάνει το γύρο των ΜΜΕ και του διαδικτύου, κερδίζοντας την εκτίμηση και το θαυμασμό όλων για την ηρωική στάση του.

Μιλώντας στο pelop.gr, ο νεαρός ανέφερε πως το Σαββατοκύριακο ήταν στην Πάτρα για το καρναβάλι, και γυρνούσε στην Θεσσαλονίκη όπου και σπουδάζει στο τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης Επιχειρήσεων.

«Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Εκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου» λέει ο Άγγελος, συγκλονίζοντας με το μεγαλείο της ψυχής του.

Βοήθησε να σωθούν 16 ανθρώποι

«Νιώσαμε τρία ταρακουνήματα, το ένα πιο ασθενές σε σχέση με το άλλο κι αμέσως καταλάβαμε σε τι κίνδυνο βρισκόμασταν» είπε στην «Πελοπόννησο» περιγράφοντας τις φρικιαστικές στιγμες.

«Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο, πέρα από το ότι έπρεπε να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου. Μαζί με τον φίλο μου Γιώργο τρέξαμε στα βαγόνια 3 και 4 για να σώσουμε, όσο το δυνατόν, περισσότερο κόσμο και καταφέραμε μαζί με τους διασώστες να βγάλουμε 16 άτομα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να σώσω ακόμη ένα άτομο. Τίποτα άλλο! Η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο. Στο βαγόνι Νο 3 είδαμε πολλούς νεκρούς. Δεν μπορούσες να κάνεις, δυστυχώς, πολλά πράγματα. Η φωτιά είχε επεκταθεί. Το βαγόνι Νο 1 διαλύθηκε αμέσως, το βαγόνι Νο 2 καταστράφηκε από τη φωτιά. Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Εκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των νεκρών. Ελπίζω η Πολιτεία, πλέον, ν’ αναλάβει τις ευθύνες της, για να μην επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες και στο μέλλον».

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που έσβησαν όλα τα φώτα και εκτροχιάστηκε το βαγόνι», λέει ο 20χρονος Ανδρέας

H περιγραφή του συγκινεί καθώς κατάφερε να βγει ζωντανός από το τρένο και παράλληλα να βοηθήσει να σωθούν δεκάδες επιβάτες

Ο 20χρονος Ανδρέας, άλλος ένας ατρόμητος νεαρός που βρισκόταν στο δεύτερο βαγόνι, μίλησε στην ΕΡΤ και περιέγραψε όσα θυμάται από την στιγμή του δυστυχήματος. Ο νεαρός και η περιγραφή του συγκινούν καθώς κατάφερε να βγει ζωντανός από το τρένο και παράλληλα, με την ψύχραιμη προσωπικότητά του, να βοηθήσει να σωθούν δεκάδες επιβάτες.

Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Ανδρέας, αυτό που θυμάται από την αρχή της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη, είναι ένα δυνατό τράνταγμα και μετά να ξεκινά η πυρκαγιά. «Κατά τις έντεκα και είκοσι περίπου, όταν εγώ συνεννοούμουν με την παρέα μου για το ποιος θα με πάρει από τα τρένα και τι ώρα θα φτάσουμε εν τέλει, γιατί υπήρχε μία ώρα σχεδόν καθυστέρηση, ένιωσα ένα δυνατό τράνταγμα. Και μετά ακούστηκε και το “μπαμ”. Ουσιαστικά μετά, αυτό που ακολούθησε ήταν να συρθεί το βαγόνι και να να αρχίσει η πυρκαγιά και μαζί και οι σπινθήρες που ακολούθησαν από τις μηχανές. Μαζί με αυτό, ακολούθησαν εννοείται και οι φωνές για βοήθεια και οι φωνές από τον πανικό», εξήγησε.

Ο Ανδρέας ανέφερε πως υπήρχαν κάποια άτομα σαν εκείνον, που είχαν ψυχραιμία και κατάφερναν να καθησυχάσουν τον κόσμο, με αποτέλεσμα να βοηθήσουν την τραγική κατάσταση. Όπως περιέγραψε, κατάφερε να σπάσει το τζάμι του βαγονιού, το οποίο ήταν ήδη ραγισμένο.

Έπειτα, μπόρεσε, μαζί με τους φίλους του, να πετάξουν έξω τις βαλίτσες ώστε να μπορέσουν να προσγειωθούν όλοι όσοι θα έβγαιναν από το παράθυρο, στα μαλακά. «Ένας – ένας, πρώτα οι κοπέλες και οι βαριά τραυματίες και τελευταίοι εμείς, που είχαμε τραυματιστεί πιο ελαφριά, πηδήξαμε από ένα υψόμετρο περίπου τριών – τεσσάρων μέτρων, σε ένα χαντάκι και προσγειωθήκαμε στις βαλίτσες» τόνισε.

Όσο για το πόσους ανθρώπους κατάφερε να βοηθήσει, ο Ανδρέας είπε: «Σίγουρα βοηθήσαμε μέσα στην αμαξοστοιχία του βαγονιού 2 και την καμπίνα τη δικιά μας, την 9, αριστερά δεξιά βοήθησα πάλι εγώ με τους φίλους μου να βγουν να απεγκλωβιστούν, ίσως κάποια άτομα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τράβηξα δύο -τρείς κοπέλες από την διπλανή καμπίνα και κατάφερα να τις βάλω μπροστά στο παράθυρο, από όπου θα πηδούσαν κιόλας», εξήγησε.

Θυμάται ότι οι περισσότεροι επιβάτες ήταν νεαροί, άτομα 18 – 23 και ο ίδιος νιώθει τυχερός που βγήκε αλώβητος από αυτή τη σύγκρουση καθώς, όπως είπε: «Πάλι καλά τη γλίτωσα με μικροτραυματισμούς, μικροεκδορές και κάποια εγκαύματα πρώτου βαθμού. Δεν έχω τίποτα σοβαρό».

Η στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό του είναι, όπως ανέφερε, η στιγμή που έσβησαν τα φώτα. Η αρχή της τραγωδίας. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ με το που έσβησαν τα φώτα, όταν εκτροχιάστηκε το βαγόνι, όταν έκανε το λεγόμενο “Γ”. Έσβησαν τα φώτα. Και φωτιζόμασταν ουσιαστικά από φλόγα, από τους σπινθήρες. Και μέσα σε αυτά υπήρχε εννοείται και η αποπνικτική κάπνα που επικρατούσε μέσα στα βαγόνια αλλά και έξω, όπου υπήρχε πυρκαγιά πάνω στο βαγόνι», είπε.