Περί Έρωτος
Kι ενώ όλα μοιάζουν να είναι τόσο απλά, εμείς οι ίδιοι πάντα κάνουμε τη ζωή μας πολύ δύσκολη. Δικό μου μότο είναι να μη χάνουμε ποτέ την ομορφιά της ζωής και να επιλέγουμε να είμαστε δίπλα σε ανθρώπους που απαλλαγμένοι από κάθε είδους συμπλέγματα δε φοβούνται να δείξουν αυτό που σκέφτονται την κάθε στιγμή.

Ποτέ δεν κατάλαβα τι είναι αυτό που στον έρωτα θέτει τα εμπόδια και μπορεί να αλλάξει άρδην αυτά που από την πρώτη στιγμή έφεραν κοντά δύο ανθρώπους, ακόμα και εκείνους που παντελώς άγνωστοι, ένιωθαν κάτι παραπάνω από γνωστοί.
Έφτανα πάντα ως το τέλος. Με εξαντλημένα όλα τα περιθώρια, τότε έφευγα. Και ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω πώς στο πιο ωραίο συναίσθημα, τον έρωτα, υποκρύπτονται συμφέροντα και σκέψεις επίβουλες και “δεύτερες”, που δηλητηριάζουν τη “γλώσσα” του, αυτή τη γλώσσα που θα έπρεπε να τραγουδά και να ψάλλει ύμνους ερωτικούς στο όνομα του εκάστοτε αγαπημένου, του εκάστοτε εραστή.
Δηλητηριάζεται, λοιπόν, και το μυαλό μου και απαξιώ πραγματικά να συμμετέχω σε μια διαδικασία που τσαλακώνει αυτό που τόσο ιερά κρατώ μέσα μου. Αρνούμαι να αλλάξω τους δικούς μου κανόνες, ακολουθώντας τους κανόνες του σημερινού παιχνιδιού του έρωτα, για να κερδίσω σε ένα παιχνίδι, με ένα ρόλο που πραγματικά θα υποδύομαι.
Κι αν κερδίσω, δε θα είμαι και πάλι το αντικείμενο πόθου του εραστή. Θα είμαι απλά μια ψευδαίσθηση, που σύντομα θα αποκαλυφθεί και θα χαθεί. Κι αν είναι έτσι, τότε πώς μπορεί τελικά να είναι πραγματική μια αγάπη…
Σήμερα, ίσως αυτά να ακούγονται σαν ψευτορομαντισμοί, ουτοπίες που προκαλούν το γέλιο και το χλευασμό εκείνων που έχουν συμβιβαστεί με την εποχή -γιατί πιστέψτε με είναι συμβιβασμός- και είναι “ευτυχισμένοι”.
Περνούν καλά. Αυτό λοιπόν, είναι το μότο της νέας εποχής.
Κι εγώ, λοιπόν, ανήκω μάλλον σε άλλη εποχή. Σε εκείνη που το “έρως ανίκατε μάχαν” αποτελούσε ευαγγέλιο και έδινε την ώθηση για κάθε δημιουργία. Αυτό είναι και το δικό μου ευαγγέλιο και ενώ η θρησκεία του έρωτα έχει πια μέσα της αιρετικά στοιχεία και ενώ δύσκολα πλέον συναντώ ομόθρησκους, εντούτοις η ανθρώπινη φύση μου αρνείται να απαρνηθεί τη θρησκεία του έρωτα που την ορίζει.
Θα συνεχίσω να ψάχνω αυτούς τους ομόθρησκους και τον έναν και μοναδικό ομόθρησκο εραστή που θα κάνει την καρδιά μου να πάλλεται και το μεγαλείο του έρωτα να αναστηθεί. Ακούει κανείς;

1