Η γη της Κρήτης υποδέχεται τον μουσικοσυνθέτη – Στα Χανιά για το «τελευταίο αντίο»
Τα Χανιά και η Κρήτη, αποχαιρετούν σήμερα τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη και αγωνιστή της Δημοκρατίας, Μίκη Θεοδωράκη.
Η σορός του Μίκη Θεοδωράκη έφτασε νωρίς το πρωί με το πλοίο της γραμμής στο λιμάνι της Σούδας.
Αυτή την ώρα βρίσκεται στην πλατεία της δημοτικής αγοράς της πόλης όπου πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί για να τον τιμήσει και στη συνέχεια θα μεταφερθεί στον Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου για λαϊκό προσκύνημα.
Η μεταφορά της σορού από την πλατεία της αγοράς στην Μητρόπολη Χανίων γίνεται με τα πόδια με συνοδεία βρακοφόρων και της φιλαρμονικής μπάντας του δήμου Χανίων.
Στα Χανιά βρέθηκαν για την υποδοχή της σορού του Μίκη Θεοδωράκη ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας καθώς και η Αλέκα Παπαρήγα.
Στις 13:00 θα μεταφερθεί στο χωριό του τον Γαλατά και στον ναό του Αγίου Νικολάου όπου και θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία σε στενό κύκλο και με αυστηρή τήρηση του πρωτοκόλλου για την δημόσια υγεία.
Η ταφή του θα γίνει στο κοιμητήριο του χωριού, όπως εκείνος επιθυμούσε, για να βρίσκεται δίπλα στον πατέρα του και τον αδελφό του.
Κατά τη διάρκεια της κηδείας τόσο στην πόλη των Χανίων, όσο και στο χωριό Γαλατάς θα ισχύσουν έκτακτα κυκλοφοριακά μέτρα ενώ σε ένδειξη πένθους θα παραμείνουν κλειστές όλες οι δημοτικές υπηρεσίες.
Στην κηδεία θα παραστούν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
Σε εξέλιξη το λαϊκό προσκύνημα
Πλήθος κόσμου, τηρώντας τα μέτρα για τον κορωνοϊό, βρίσκεται στην Μητρόπολη Χανίων και αφήνει λουλούδια στο φέρετρο του Μίκη Θεοδωράκη.
Συγκινητικές στιγμές – Στην Μητρόπολη Χανίων η σορός για λαϊκό προσκύνημα
Με λουλούδια στα χέρια ο κόσμος αποχαιρετά τον Μίκη Θεοδωράκη
Κοσμοσυρροή στα Χανιά – 96 βρακοφόροι, όσοι και τα χρόνια του σπουδαίου συνθέτη
Στη Μητρόπολη Χανίων έφτασε πριν λίγη ώρα η σορός για να τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί νωρίτερα στη Δημοτική Αγορά Χανίων, από όπου πέρασε η πομπή, μετά την άφιξη της σορού στο λιμάνι.
Η φιλαρμονική ορχήστρα των Χανίων και 96 βρακοφόροι, όσα και τα χρόνια του Μίκη, χαιρέτησαν με το δικό τους τρόπο τον μεγάλο συνθέτη όπως αναφέρει το neakriti.gr.
Κατά τη σύντομη στάση στη Δημοτική Αγορά πολίτες με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησαν με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα τον Μίκη Θεοδωράκη, φωνάζοντας «αθάνατος».
H φιλαρμονική παίζει τις μελωδίες που έκαναν τον Μίκη Θεοδωράκη ένα σπουδαίο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας και ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο.
Από νωρίς το πρωί, κάτοικοι των Χανίων είχαν σταθεί σε διάφορα σημεία της διαδρομής που διένυσε η αυτοκινητοπομπή, από το λιμάνι της Σούδας μέχρι τη Δημοτική Αγορά, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον κορυφαίο συνθέτη και δημιουργό.
Δείτε τις φωτογραφίες από τη Δημοτική Αγορά Χανίων:
Βρακοφόροι (96 όσοι και τα χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη) και πλήθος κόσμου υποδέχθηκαν στη Δημοτική Αγορά των Χανίων τη σορό του μεγάλου Έλληνα συνθέτη.
Υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής του δήμου Χανίων που παιάνιζαν συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, πλήθος κόσμου βρέθηκε από νωρίς στη Δημοτική Αγορά για να πει το τελευταίο αντίο.
Κατά τη σύντομη στάση στη Δημοτική Αγορά, συγκεντρωμένοι με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησαν με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα τον Μίκη Θεοδωράκη, φωνάζοντας «αθάνατος».
ΕΙΧΑΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ
Κοσμοσυρροή στον Πειραιά για το τελευταίο ταξίδι του προς την Κρήτη!
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε λίγο πριν τις επτά το απόγευμα (8/9) στην Ε3 πύλη στο λιμάνι του Πειραιά απ’ όπου φεύγουν τα καράβια για την Κρήτη.
Το τελευταίο του ταξίδι, με προορισμό τα Χανιά, τον τόπο που ο ίδιος επιθυμούσε να ταφεί, ξεκίνησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Η σορός του έφτασε στο Λιμάνι του Πειραιά λίγο πριν τις 7 το απόγευμα και όλοι όσοι τον αγάπησαν βρίσκονταν εκεί για να του πουν το ύστατο “χαίρε”
Ειδικά εκείνοι που δεν πρόλαβαν να τον αποχαιρετήσουν στην τελετή στη Μητρόπολη, έσπευσαν να του πουν το “αντίο” στο λιμάνι, λίγο πριν φύγει για το τελευταίο του ταξίδι, στον τόπο των προγόνων του.
Η Ορχήστρα του Δήμου Πειραιά, όταν έφτασε το αυτοκίνητο που μετέφερε τη σορό του, έπαιξε τον Εθνικό Ύμνο ενώ ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος άρχισε να τραγουδάει ρυθμικά κορυφαίες συνθέσεις του.
Την ώρα που η σορός του ανέβηκε στο πλοίο, όλοι ξέσπασαν σε ένα δυνατό χειροκρότημα καθώς ήταν η τελευταία φορά που ο Μίκης Θεοδωράκης βρισκόταν στην Αττική γη.
ΕΙΧΑΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ
«Αθάνατος» φώναξαν χιλιάδες κόσμου στην Αθήνα, ενώ η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Δημήτρης Κουτσούμπας εκφώνησαν συγκινητικούς αποχαιρετισμούς. Ξεκινά το μεγάλο ταξίδι του Μίκη Θεοδωράκη για την τελευταία του κατοικία.
Τελευταία υπόκλιση, τελευταίο χειροκρότημα από τον λαό της Αττικής προς τον εμβληματικό Μίκη Θεοδωράκη, καθώς ολοκληρώθηκε η τελετή αποχαιρετισμού στη Μητρόπολη και η σορός του μεγάλου συνθέτη ξεκινά το μακρύ ταξίδι για την τελευταία κατοικία.
«Αθάνατος» φώναξαν χιλιάδες κόσμου στην Αθήνα, ενώ η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Δημήτρης Κουτσούμπας εκφώνησαν συγκινητικούς αποχαιρετισμούς. Ξεκινά το μεγάλο ταξίδι του Μίκη Θεοδωράκη για την τελευταία του κατοικία.
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε για τρίτη ημέρα για να αποχαιρετίσει τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ πολύς κόσμος παρέμεινε εκτός της Μητρόπολης για να πει ένα τελευταίο τραγούδι μετά την τελετή αποχαιρετισμού. https://www.youtube.com/embed/wztybzkb9KQ?rel=0&showinfo=1&start=9&hl=en-US
«Θα είναι πάντα εδώ, ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη μνήμη όλων μας
«Σήμερα αποχαιρετάμε τον Μίκη Θεοδωράκη, όλοι μαζί, όλες οι ηλικίες κι όλες οι γενιές. Και αυτές που μοιράστηκαν μαζί του βιωμένες εμπειρίες, και αυτές που εισέπραξαν τα τραγούδια του σαν ένα κάλεσμα για την υπέρβαση του ατομικού και τη συνάντηση με τους άλλους· σαν ένα κώδικα που υπερέβαινε τις συγκυρίες, σηματοδοτώντας την αντίσταση, την ελπίδα, τη συντροφικότητα, τη συλλογική διεκδίκηση· σαν ένα μήνυμα ελευθερίας. Και μαζί με τους μεγαλύτερους, τον αποχαιρετούν και οι νεότερες γενιές, τα παιδιά και οι έφηβοι.» ανέφερε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά την έναρξη της ομιλίας της.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ότι η δημιουργία και η πολιτική του στάση διαχέονταν από την πεποίθηση ότι «χωρίς την πίστη στον λαό του κανείς δεν μπορεί να ανοίξει τα φτερά του στον κόσμο».
Και τόνισε ότι ήταν τρεις αρχές που δεν πρόδωσε ποτέ:
- την εθνική ανεξαρτησία
- την κοινωνική δικαιοσύνη και
- τα υψηλά προτάγματα της υψηλής του τέχνης
Τον χαρακτήρισε «Παιδαγωγό του έθνους», που μαχητικός, χειμαρρώδης και ακατάβλητος κατόρθωσε να διαρρήξει «την εθνική μας μοναξιά», μας έδωσε «τον ανεκτίμητο μύθο της μουσικής του», το σάλπισμα να κάνει πράξης το όνειρο.
«Μαχητικός, χειμαρρώδης, ακατάβλητος, διέρρηξε τα όρια της εθνικής μας μοναξιάς, της ηττοπάθειας, της αποθάρρυνσης, και συνταιριάζοντας το εθνικό με το πανανθρώπινο, έδειξε έναν δρόμο για τη σφυρηλάτηση της νεοελληνικής μας ταυτότητας. Μας έδωσε τον ανεκτίμητο μίτο της μουσικής του για να τον ξετυλίξουμε, να βγούμε στο ξέφωτο της δημοκρατίας και να μετατρέψουμε το σάλπισμά του σε πράξη και Πολιτεία, λογοδοτώντας στην ιστορία μας. Δηλώνοντας παρών σε κάθε καμπή της εθνικής μας περιπέτειας, πάντα μεταβολίζοντας την ιστορική στιγμή μέσα από τα χαρακτηριστικά της ξεχωριστής, έντονης προσωπικότητάς του, σφράγισε ανεξίτηλα την ελληνική ζωή. Κι αν έγινε, και θα παραμείνει εσαεί, κραταιό πολιτισμικό σύμβολο είναι γιατί στο πρόσωπο και στη δημιουργία του συναιρέθηκαν μερικά από τα πιο ενθουσιώδη, οιστρήλατα, οραματικά στοιχεία της νεοελληνικής ιδιοπροσωπίας» είπε χαρακτηριστικά.
«Με σεβασμό και συγκίνηση, εκ μέρους όλων των Ελλήνων, αποχαιρετώ τον Μίκη Θεοδωράκη. Θα είναι πάντα εδώ, ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη μνήμη όλων μας» είπε η πρόεδρος της Δημοκρατίας μη μπορώντας να συγκρατήσει την συγκίνησή της.
Δάκρυσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποχαιρετώντας τον σπουδαίο Έλληνα
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε χαρακτηριστικά:
«Σήμερα αποχαιρετάμε τον Μίκη Θεοδωράκη, όλοι μαζί, όλες οι ηλικίες κι όλες οι γενιές. Και αυτές που μοιράστηκαν μαζί του βιωμένες εμπειρίες, και αυτές που εισέπραξαν τα τραγούδια του σαν ένα κάλεσμα για την υπέρβαση του ατομικού και τη συνάντηση με τους άλλους· σαν ένα κώδικα που υπερέβαινε τις συγκυρίες, σηματοδοτώντας την αντίσταση, την ελπίδα, τη συντροφικότητα, τη συλλογική διεκδίκηση· σαν ένα μήνυμα ελευθερίας. Και μαζί με τους μεγαλύτερους, τον αποχαιρετούν και οι νεότερες γενιές, τα παιδιά και οι έφηβοι. Γιατί και οι νέοι μας συγκινούνται όταν τραγουδούν το «Ένα το χελιδόνι» στα σχολειά τους, παρασυρμένοι από τον εγερτήριο άνεμο που διαπερνά τους στίχους και τη μουσική. Εκείνο τον σχεδόν μεταφυσικό άνεμο-ζωοδότη μιας εποχής οδύνης αλλά και ανάτασης, αγώνων και μεγάλων οραμάτων.
Τον αποχαιρετούν οι άνθρωποι, αλλά και οι τόποι. Οι τόποι που τους έζησε σαν δωρεά, τόποι μυρωμένοι των παιδικών του χρόνων, η Χίος, η Μυτιλήνη, τα Γιάννενα, το Αργοστόλι, ο Πύργος, η Πάτρα, η Τρίπολη, όπου και έδωσε την πρώτη του συναυλία σε ηλικία 17 ετών με το έργο του «Κασσιανή»· οι τόποι της νιότης του – η Αθήνα, τα Χανιά, η Αλεξανδρούπολη – και της διεθνούς του αναγνώρισης: από το Παρίσι ως τη Μόσχα, από το Τελ Αβίβ ως τη Στοκχόλμη, από το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη ως την Αβάνα. Αλλά και οι τόποι της εξορίας, η Ικαρία, η Μακρόνησος, η Ζάτουνα της Αρκαδίας, ο Ωρωπός, τους οποίους ο συνθέτης μετέτρεψε σε εστίες δημιουργικής έμπνευσης, καταφέρνοντας έτσι να ακυρώσει έμπρακτα τη φίμωσή του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης επέδρασε καταλυτικά στο αισθητικό, το ηθικό, το πολιτικό μας φρόνημα. Δημιούργησε ένα ιδιαίτερο μουσικό σύμπαν, μέσα από τον πλούσιο συγκερασμό δημοτικής παράδοσης και βυζαντινού μέλους, λαϊκού τραγουδιού και σύγχρονων αρμονικών κατακτήσεων, θέλοντας να εκφράσει, καθώς έγραφε το 1972, «την απέραντη ευαισθησία και το ένθεο πάθος του λαού μας». Έβαλε τους στίχους των ποιητών μας στο στόμα του καθένα από μας και τους έκανε κοινό μας κτήμα, σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό, «ώστε ακούγοντας ένα τραγούδι, να μη μπορείς να φανταστείς τη μουσική με άλλο κείμενο, ούτε όμως και το ποίημα με διαφορετική μουσική», όπως σημείωνε ο ίδιος. Έδωσε ρωμαλέα αγωνιστικότητα στο ελληνικό τραγούδι, δραματική διάσταση στις επικές του συνθέσεις, λυρική ομορφιά και υπόρρητη μελαγχολία στις μπαλάντες του.
Έλληνας και οικουμενικός, πατριώτης και διεθνής, ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε σύμβολο και παράδειγμα μαζί. Σύμβολο της υπεύθυνης ατομικής στάσης απέναντι στα σκληρά αιτήματα της Ιστορίας, συνέδεσε το όνομά του, ήδη από τα πρώτα του νιάτα, με το ΕΑΜ και την αντίσταση την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής. Με την πολιτική και πολιτιστική έκρηξη της δεκαετίας του εξήντα, με τους Λαμπράκηδες και το κίνημα της ειρήνης, με την αντιδικτατορική δράση εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών. Στη μεταπολίτευση, υπερασπίστηκε σθεναρά τη «λύση Καραμανλή», την ενότητα της αριστεράς, την υπόθεση της Κύπρου, την εθνική συμφιλίωση. Παράδειγμα θάρρους στην έκφραση γνώμης και τόλμης στη διατράνωση των πιστεύω του, αψήφησε διώξεις, συλλήψεις, εκτοπισμούς, διαψεύσεις, πικρίες – το βαρύ προσωπικό κόστος της συνέπειάς του ως πνευματικού πρωτοπόρου στο ηθικό χρέος απέναντι στην πατρίδα και τους ανθρώπους της, όπως το αντιλαμβανόταν και το όριζε ο ίδιος. Διακινδύνευσε για χάρη των κοινών, προσφέρθηκε στον διάλογο και στην κριτική, αντιστάθηκε στις δεσμεύσεις του μύθου του. Υπόδειγμα της διάχυσης του εαυτού μέσα στα πολλά πρόσωπα της κοινωνίας, κινήθηκε με την ίδια άνεση και ζωντάνια στους πιο διαφορετικούς κοινωνικούς χώρους, είτε ανάμεσα στους συγχωριανούς του και τους φίλους του από τα παλιά, είτε ανάμεσα σε πολιτικούς ηγέτες παγκόσμιου βεληνεκούς. Τόσο η δημιουργία όσο και η πολιτική του στάση καθορίστηκαν πάντοτε από την πεποίθηση ότι ποιητική ύλη και ποιοτική αλήθεια μπορεί να βρει ο καλλιτέχνης στους κόλπους του λαού· και ότι χωρίς την πίστη στον λαό του κανείς δημιουργός δεν μπορεί να ανοίξει τα φτερά του στον κόσμο.
Άνθρωπος της πράξης και ταυτόχρονα ρομαντικά υπερβατικός, κατάφερε, ως το τέλος της ζωής του, να ηλεκτρίζει με την παρουσία του το συναίσθημα όλων μας. Μολονότι πολιτικά υπήρξε μοναχικός –«μόνος, ανένταχτος, ανεξάρτητος, αυτοστρατευμένος», αυτοχαρακτηριζόταν– δεν πρόδωσε ποτέ τις τρεις δεσπόζουσες της ζωής του: την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, την απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη, την αφοσίωση στα υψηλά προτάγματα της τέχνης του. Έγινε έτσι ένας παιδαγωγός του έθνους, που με την πολιτισμική και κοινωνική του παρέμβαση άλλαξε την Ελλάδα και τον καθένα μας με τρόπο πιο έμμεσο αλλά και πιο βαθύ απ’ όσο μπορούμε να διαγνώσουμε σήμερα.
Μαχητικός, χειμαρρώδης, ακατάβλητος, διέρρηξε τα όρια της εθνικής μας μοναξιάς, της ηττοπάθειας, της αποθάρρυνσης, και συνταιριάζοντας το εθνικό με το πανανθρώπινο, έδειξε έναν δρόμο για τη σφυρηλάτηση της νεοελληνικής μας ταυτότητας. Μας έδωσε τον ανεκτίμητο μίτο της μουσικής του για να τον ξετυλίξουμε, να βγούμε στο ξέφωτο της δημοκρατίας και να μετατρέψουμε το σάλπισμά του σε πράξη και Πολιτεία, λογοδοτώντας στην ιστορία μας. Δηλώνοντας παρών σε κάθε καμπή της εθνικής μας περιπέτειας, πάντα μεταβολίζοντας την ιστορική στιγμή μέσα από τα χαρακτηριστικά της ξεχωριστής, έντονης προσωπικότητάς του, σφράγισε ανεξίτηλα την ελληνική ζωή. Κι αν έγινε, και θα παραμείνει εσαεί, κραταιό πολιτισμικό σύμβολο είναι γιατί στο πρόσωπο και στη δημιουργία του συναιρέθηκαν μερικά από τα πιο ενθουσιώδη, οιστρήλατα, οραματικά στοιχεία της νεοελληνικής ιδιοπροσωπίας.
Με σεβασμό και συγκίνηση, εκ μέρους όλων των Ελλήνων, αποχαιρετώ τον Μίκη Θεοδωράκη. Θα είναι πάντα εδώ, ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη μνήμη όλων μας» και λύγισε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
«Σύντροφε Μίκη, Είσαι «φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη!»
Έντονα φορτισμένη ήταν και η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα με τον γ.γ. του ΚΚΕ να μην μπορεί να συγκρατήσει τη συγκίνηση του σε αρκετές περιπτώσεις.
Ο Δ. Κουτσούμπας υπό τα χειροκροτήματα του πλήθους που παρέμενε συγκεντρωμένο έξω, δεν μπόρεσε να κρατήσει τη συγκίνησή του και με φωνή τρεμάμενη μίλησε για την «εποποιία» του Μίκη και του ελληνικού λαού, ευχαρίστησε τον μεγάλο δημιουργό για την προσφορά του στους αγώνες, τη μουσική και την ιστορία του τόπου και υπογράμμισε «Στο φέρετρό σου σηκώνεται, υψώνει τη γροθιά της «κι αντριεύει και θεριεύει» η Ελλάδα!. Σύντροφε Μίκη, Είσαι «φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη»! Φως επαναστατικό «στην κορφή του Ολύμπου αριστερά»… Φως που «ολούθε λαμπυρίζει», όπως έγραψαν αυτές τις μέρες γερμανικές εφημερίδες. Ένα «φως που καίει». «Τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής»! Αθάνατος Μίκη!».
«Όταν απόψε το πλοίο θα σαλπάρει από τον Πειραιά, για να διασχίσει τα γαλάζια νερά της ελληνικής θάλασσας για να σε οδηγήσει στην τελευταία σου κατοικία, στον τόπο καταγωγής σου, στο Γαλατά Χανίων, στην αγαπημένη σου Κρήτη, σύμφωνα με την επιθυμία σου, όλη η Ελλάδα θα σε συνοδεύει με τα τραγούδια σου. Γιατί για σένα, για να δανειστούμε στίχους από το μεγαλείο του Σολωμού, «ο ουρανός καμάρωνε κι η γη χειροκροτούσε»… Αθάνατος Μίκη!» κατέληξε ο γ.γ. του ΚΚΕ.
«Αθάνατος»
Μετά το πέρας της τελετής πλήθος κόσμου παρέμενε έξω από τη Μητρόπολη δίνοντας το τελευταίο χειροκρότημα στον Μίκη Θεοδωράκη, την ώρα που το φέρετρό του μεταφερόταν εκτός της εκκλησίας.
Αρκετοί, μάλιστα, παρέμειναν για αρκετή ώρα μετά, παρά τον κακό καιρό, τραγουδώντας μερικά από τα εμβληματικά του τραγούδια.
Ήταν όλοι τους εκεί
Το «παρών», εκτός της οικογένειας, στην τελετή έδωσαν ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛΛ., Φώφη Γεννηματά και άλλοι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου όπως ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο Νίκος Βούτσης, ο Κώστας Μπακογιάννης, ο Γιώργος Παπανδρέου.
Σημαντική ήταν και η παρουσία καλλιτεχνών, φίλων και συνοδοιπόρων του Μίκη Θεοδωράκη, όπως η Μαρία Φαραντούρη, ο Zoυλφί Λιβανελ, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Λάκης Λαζόπουλος
Το ταξίδι για την Κρήτη
Στις 7 το απόγευμα της Τετάρτης θα φτάσει η πομπή με τη σορό του Μίκη Θεοδωράκη στην πύλη Ε3 (Αγιος Διονύσιος) στο λιμάνι του Πειραιά και στη συνέχεια θα επιβιβαστεί στο πλοίο «Blue Galaxy» της ΑΝΕΚ με προορισμό τη Σούδα.
Η δημοτική παράταξη «Πειραιάς για Όλους» με επικεφαλής το Νίκο Μπελαβίλα κάνει γνωστό ότι ζήτησαν από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου να παραστεί στην Πύλη Ε3 σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο και να αποχαιρετήσει το Μίκη Θεοδωράκη με τις μουσικές της, η μπάντα του Δήμου Πειραιά.
Το ταξίδι για την Κρήτη θα ξεκινήσει αργότερα το βράδυ, για να φτάσει στις 7.15 το πρωί της Πέμπτης στο λιμάνι της Σούδας.
Στη συνέχεια, θα πραγματοποιηθεί αυτοκινητοπομπή στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς και μετά θα συνοδευτεί στην Μητρόπολη, στον Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου στα Χανιά, όπου μέχρι τις 12 η σορός θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα.
Θα ακολουθήσει και πάλι αυτοκινητοπομπή, προς τον ιερό ναό του Γαλατά Χανίων όπου θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία στη 1 το μεσημέρι, ενώ θα ακολουθήσει πεζή συνοδεία της σορού στο κοιμητήριο του Γαλατά, σύμφωνα με την επιθυμία του Μίκη Θεοδωράκη.
Την ημέρα της κηδείας τόσο στην πόλη των Χανίων όσο και στο χωριό Γαλατάς θα ισχύσουν έκτακτα κυκλοφοριακά μέτρα.
Γιατί ο Σαββόπουλος τον χαιρέτησε στρατιωτικά στη Μητρόπολη
Πολλές οι αντιδράσεις στο Twitter
Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο στρατιωτικός χαιρετισμός του Διονύση Σαββόπουλου στο Μίκη Θεοδωράκη κατά τη διάρκεια του τριήμερου λαϊκού προσκυνήματος στη Μητρόπολη Αθηνών.
Τις τελευταίες μέρες πλήθος κόσμου βρέθηκε στο παρεκκλήσι για να τιμήσει τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη που ταξίδεψε την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου. Η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, άνθρωποι του μουσικού στερεώματος άφησαν ένα λουλούδι στο φέρετρό του, αλλά ο Διονύσης Σαββόπουλος επέλεξε έναν άλλο τρόπο. Τον συγκεκριμένο στρατιωτικό χαιρετισμό αιτιολόγησαν τα σωματεία «Άσμα, Μέτρον και το Πανελλήνιο Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών».
Με ανάρτησή τους στο Facebook αναφέρουν ότι ο Έλληνας συνθέτης και στιχουργός πάντα έκανε τη συγκεκριμένη κίνηση όταν συναντιόταν με τον Μίκη Θεοδωράκη, κάνοντας αναφορά στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Συγκεκριμένα αναφέρουν
«Σε μια στιγμή μεγάλης συγκίνησης και θλίψης, που ενώνει όλο τον κόσμο του ελληνικού τραγουδιού, τη στιγμή της απώλειας του κορυφαίου μας Μίκη, αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε το εξής: χθες τα σωματεία των συνθετών και των τραγουδιστών απηύθυναν κάλεσμα στα μέλη τους για έναν ομαδικό αποχαιρετισμό στον μεγάλο συνθέτη.Αρκετοί από εμάς συγκεντρωθήκαμε στο Σύνταγμα, προχωρήσαμε προς τη Μητρόπολη και δώσαμε τον τελευταίο ασπασμό μαζί.
Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκε από τους πρώτους ο Διονύσης Σαββόπουλος. Τυχαίνει να γνωρίζουμε πως πάντα όταν τον έβλεπε τον χαιρετούσε ως «Κάπταιν, μάϊ κάπταιν» κάνοντας τρυφερή αναφορά στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Έτσι επέλεξε να τον αποχαιρετήσει και στη Μητρόπολη. Αφού αποχαιρετηθήκαμε όλοι, φύγαμε ήσυχα και χωρίς τυμπανοκρουσίες, όπως άρμοζε άλλωστε στην περίσταση. Επειδή είδαμε σήμερα μια άδικη διαστρέβλωση των γεγονότων, θέλουμε να καταθέσουμε αυτή τη μαρτυρία μας. Ένας άνθρωπος που χαιρετάει με συντριβή τον φίλο και δάσκαλό του δεν θα έπρεπε να χρειάζεται υπεράσπιση για οποιονδήποτε λόγο, να όμως που στην συγκεκριμένη περίπτωση την χρειάζεται. Αυτά-και ας επιστρέψουμε στο μεγάλο γεγονός της απώλειας. Θα μας απασχολεί για καιρό.
Τα σωματεία
ΑΣΜΑ, ΜΕΤΡΟΝ,ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ».
Ο Μίκης, ο Χαρίλαος και ο Ανδρέας μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 – Το παρασκήνιο με τον Μάρκο Βαφειάδη
EUROKINISSI/ΑΡΧΕΙΟΤι γράφει στο βιβλίο του «Σαλός Θεού-Ο Μυστικός Μίκης» (Εκδόσεις Πατάκη) ο Μίμης Ανδρουλάκης.
Βραδιά εκλογών. 18 Οκτωβρίου του 1981. Ο Μίκης έφτασε στις οκτώ και τα λέγαμε στο γραφείο μου. Ο Χαρίλαος ήρθε ένα τέταρτο μετά, σενιαρισμένος, εορταστικός.
«Τι δηλώσεις ετοίμασες;» μου λέει.
«Δύο μια μέτρια προς τα κάτω, μια μέτρια προς τα πάνω, σε δυο παραλλαγές ανάλογα με την έκταση της νίκης του ΠΑΣΟΚ».
«Αυτή η ηττοπάθεια θα μας φάει. Γιατί δεν έφτιαξες και μία με το κόμμα να περνά το 17% και να μπαίνει στη Β΄ κατανομή;» Κάνει τον θυμωμένο. «Φτιάξε!»
«Καλά, καλά».
Δεν έφτιαξα. Ο Μίκης ανησυχεί, είναι υποψήφιος στη Β΄Πειραιά.
Όταν φάνηκε ότι επίκειται θρίαμβος του Ανδρέα, τα αισθήματα του Μίκη ήταν ανάμικτα. Σαν να ‘βλεπε τον Ανδρέα να του λέει ειρωνικά: «Νέο ΕΑΜ δεν ήθελες; Να το!» Ο Χαρίλαος ήταν ευχαριστημένος-ίσως, εκτός των άλλων γιατί φάνηκε ότι το ΚΚ εσωτερικού δεν μπαίνει στη Βουλή.
Όμως ο Μίκης πρώτος παρακίνησε τον Χαρίλαο, σχετικά νωρίς, πριν οριστικοποιηθεί το 48,07%, να τηλεφωνήσει στον Ανδρέα για να τον συγχαρεί.
«Ανδρέα, συγχαρητήρια. Η νίκη αυτή έχει την προσωπική σου σφραγίδα και μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει τομή για τη χώρα. Εμείς θα στηρίζουμε με απόλυτη ανιδιοτέλεια ό,τι μέτρο οδηγεί σε πραγματική αλλαγή».
«Χαρίλαε, θέλω την ενεργό συμμετοχή σας σ’ αυτό το νέο ξεκίνημα. Αύριο, κάποια στιγμή, πρέπει να βρεθούμε να δούμε τα σχετικά με το πρόγραμμα και τη σύνθεση της κυβέρνησης».
Δεν πρόλαβε να κλείσει το τηλέφωνο κι ο Μίκης παγώνει τον Χαρίλαο:
«Δεν πρόκειται να σε πάρει. Σε δουλεύει».
«Δεν μπορεί. Γιατί τότε να μου το πει τη στιγμή του θριάμβου του;»
Εκείνη την ώρα οι δρόμοι κι οι πλατείες όλης της χώρας είχαν πλημμυρίσει από μια λαοθάλασσα με πράσινες και κόκκινες σημαίες.
Στη μία και μισή, καθώς έφευγε ο Χαρίλαος μου λέει:
«Τώρα θα το ξημερώσεις. Ετοίμασε τα μίνιμουμ που θα θέσω στον Ανδρέα και σκεφτείτε και μερικά πρόσωπα εγνωσμένου κύρους, της ευρύτερης Αριστεράς και της προόδου, για την κυβέρνηση. Το κόμμα δεν πρέπει να συμμετέχει άμεσα. Να μη δώσουμε λαβή στο ντόπιο και ξένο κατεστημένο». Κοντοστάθηκε, στρέφεται στρέφεται πάλι προς εμένα. «Τον είδες; Ζήλεψε τον Ανδρέα. Πες του, ρε παιδάκι μου, ότι εμείς είμαστε Κομμουνιστικό Κόμμα, δεν φουσκώνουμε με εκλογικίστικη πολυσυλλεκτικότητα. Και στο κάτω κάτω το δικό του μπόι μετριέται αλλιώς, δεν συγκρίνεται με τους συνηθισμένους πολιτικούς».
«Ζηλεύει», θα μου πει ο Χαρίλαος, αλλά και ο ηττημένος των εκλογών, ο Γεώργιος Ράλλης, έγραψε εκείνη τη μέρα στο ημερολόγιό του: «Ζηλεύω τον Ανδρέα».
Ο Χαρίλαος θα επαναλάβει πολλές φορές, σε διαφορετικές περιστάσεις, όταν ο Ανδρέας φαινόταν να συναινεί και να υπερθεματίζει σε δικές του κριτικές και προτάσεις:
«Γιατί να μου το πει; Δεν είχε λόγο».
«Γιατί;» λοιπόν. Γιατί απολάμβανε μια πολύ σύντομη αλλά έντονη ψυχική ευφορία όταν πρόσφερε την ευχαρίστηση στον συνομιλητή του ότι συμφωνεί μαζί του; Ο γιος του, ο Νίκος, απαντά: «Για να μην τον χάσει κι αυτόν όπως έχασε τον πατέρα του στα παιδικά του χρόνια». Η αμφιθυμία προς τον «πατέρα» τροφοδοτεί την κυκλοθυμία του με τα εγγύς του πολιτικά πρόσωπα. Τη μια τους βάζει γαλόνια, την άλλη τούς τα ξηλώνει. Και ξανά…
Η ψυχανάλυση του Ανδρέα παραμένει ανολοκλήρωτη και δεν προσφέρουν οι χυδαίες απλοποιήσεις όπως «σχιζοειδής», «διπλός», «διπολικός» κ.ά. τις οποίες διακινούσαν μερικοί «επιστήμονες» και ένας δυο απ’ αυτούς κατέθεσαν την «επιστημονική» τους άποψη σ’ εκείνους της ξένης υπηρεσίας που έφτιαξε το υποτιθέμενο ψυχογράφημά του.
Την περίοδο Οκτώβρης ‘81 έως Ιούνιος ‘86, που ο Μίκης είναι βουλευτής του ΚΚΕ και το κεντρικό πρόσωπο στην ΚΕΑ, γκρινιάζει για τη μαλθακότητα του Κόμματος προς τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ. Η κριτική του παρέμενε σε αποδεκτά όρια, εκτός από μια χαρακτηριστική του πλάκα. Ήταν 23 Μαρτίου του 1985, όταν κατά τη διάρκεια της δεύτερης ψηφοφορίας για την εκλογή του Χ. Σαρτζετάκη ως Προέδρου της Δημοκρατίας η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πολλαπλασίασε αφύσικα τον φωτισμό της αίθουσας και εισήγαγε τα χρωματιστά ψηφοδέλτια για να αποκλείσει τις διαρροές (υπέρ: γαλάζιο λευκό: κατά).
Ο Μίκης μου λέει:
«Μπαίνω μέσα για ηλιοθεραπεία».
Το πήρα γι’ αστείο αλλά καλού κακού είπα στον Χαρίλαο να ‘χει τον νου του. Έτσι όταν έβγαλε το σακάκι κι άρχισε να χαλαρώνει τη γραβάτα, ο Χαρίλαος τον πλησίασε λέγοντάς του αυστηρά: «Μίκη, σε παρακαλώ…»
Κι ένα ανέκδοτο που πληγώνει τον οραματικό συναισθηματισμό του Μίκη με την εαμογενή Αριστερά. Ο θρύλος, ο «Μάρκος», ο αρχηγός του Δημοκρατικού Στρατού, ο ηττημένος «Ζαπάτα» στον Εμφύλιο, επιστρέφει στην Ελλάδα τέλη Μάρτη του ‘83. Ο Μίκης, μάλιστα, το 1966 του είχε χαρίσει στη Ρωσία ένα μαγνητόφωνο για τα απομνημονεύματά του.[Ας σημειωθεί ότι την ίδια χρονιά ο συνθέτης-βουλευτής της ΕΔΑ εξασφάλισε από τους Σοβιετικούς την επιστροφή στις εστίες τους των εκτοπισμένων ζαχαριαδικών στελεχών που είχαν εμπλακεί στις βίαιες εκδηλώσεις της Τσακένδης.] Ο Μάρκος απαίτησε στις συνομιλίες του με το ΚΚΕ να έχει απέναντί του ένα στέλεχος της νέας γενιάς, άσχετο με τις παλαιές εσωκομματικές συγκρούσεις- συγκεκριμένα εμένα ονομαστικά. Έπαθα σοκ στις μακρές συζητήσεις μας στο φτωχικό του δωματιάκι σε ξενοδοχείο γωνία Ακαδημίας-Ιπποκράτους. Ήταν μια φωνή από τους τάφους. Τα βρήκαμε, όμως, σε όλα, με μία μόνο εκκρεμότητα, και οργανώθηκε θερμή υποδοχή του στον Περισσό με άφθονο τσίπουρο και μεζέδες και με τον Μίκη, ξανά οπλίτη, έφηβο στους επτά ουρανούς. Εννοείται ότι ταυτόχρονα βυσσοδομούσαν στο Κόμμα τόσο οι μεταλλαγμένοι ζαχαριαδικοί όσο και οι αντιζαχαριαδικοί. Η εκκρεμότητά του, που δεν την πήρα στα σοβαρά στην αρχή, ήταν: «Ή επιστρέφω εδώ και τώρα στη θέση μου, δηλαδή στο Π.Γ. του κόμματος απ’ όπου με καθαίρεσε άδικα ο Ζαχαριάδης, ή φεύγω. Αυτό για μένα είναι ηθική αποκατάσταση”. “Αν μπλέξουμε, βρε Μάρκο, πάλι σ’ αυτά τα παλιά, το διαλύσαμε το μαγαζί», θα του το ξεκόψει ο Χαρίλαος υποσχόμενος, ωστόσο, ότι υπάρχουν κι άλλοι τιμητικοί τρόποι για την κομματική αποκατάστασή του. Ο Μίκης σε σχετικό δείπνο στο σπίτι του θα πει στον Μάρκο: «Πρέπει να κάτσεις μπροστά στα έδρανα του ΚΚΕ στη Βουλή για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση». «Ναι, αλλά πρέπει να ακολουθήσουμε τις διαδικασίες που προβλέπει το καταστατικό του κόμματος. Να υποβάλεις αίτηση αποκατάστασης στη σχετική επιτροπή», συμπλήρωσε ο Χαρίλαος. Ο Μίκης εξοργίζεται να βάζουν στον αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού διαδικαστικά ζητήματα. «Αμάν, βρε Χαρίλαε!»
Έτσι ο Μάρκος Βαφειάδης και ο Μανώλης Γλέζος, δυο εμβληματικές φυσιογνωμίες της εαμογενούς Αριστεράς, προς απογοήτευση του Μίκη, θα κοσμήσουν τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση, μοίραζε τιμητικά διπλώματα, έκοβε αντιστασιακές συντάξεις, κάλυπτε συνταξιοδοτικά και στεγαστικά τους πολιτικούς πρόσφυγες που κατέφθαναν κι ήταν έρημοι κι απροστάτευτοι σαν την καλαμιά στον κάμπο. Είχαν εξαντληθεί να περιμένουν την πραγματική αλλαγή και τον χαμένο παράδεισο. Ήθελαν στην πλειονότητά τους μια άμεση εφικτή χειροπιαστή βελτίωση στην καθημαγμένη ζωή τους.
Στις 23 Αυγούστου του 1982 η αίθουσα της Βουλής σείεται από τα χειροκροτήματα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Ήταν η μέρα ψήφισης του νόμου για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Χειροκρότησε ή όχι ο Μίκης; Σήμερα θυμάται πως δεν συγχρονίστηκε με τους άλλους βουλευτές, γιατί η αναγνώριση δεν κάλυπτε τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού.
Η ΝΔ αποχώρησε από τη Βουλή και ο αρχηγός της Ευάγγελος Αβέρωφ δηλώνει ότι θα αντικαταστήσει αυτό «το συγχωροχάρτι στο ΚΚΕ» με άλλον νόμο «εθνικόν».
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Σαλός Θεού-Ο Μυστικός Μίκης» (Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ)ο Μίμης Ανδρουλάκης)
Αλ Πατσίνο για Μίκη Θεοδωράκη: Τι χάρισμα, θα τον θυμόμαστε για πάντα
Ο Αλ Πατσίνο αποχαιρέτησε τον Μίκη Θεοδωράκη και τόνισε ότι «θα μας λείψει για πάντα».
μίλησε στο Mega και αποχαιρέτησε τον Μίκη Θεοδωράκη, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 96 ετών.
Ο διάσημος ηθοποιός αναφέρθηκε στην ταινία «Serpico» στην οποία πρωταγωνίστησε και έντυσε μουσικά ο Μίκης, σημειώνοντας πως «θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα τη μουσική του για την ταινία “Serpico”. Ήταν στο γραφείο του παραγωγού στο Μανχάταν στον δέκατο έκτο όροφο, με θέα τον νυχτερινό ουρανό φωτισμένο και εκείνος έπαιζε το μουσικό θέμα (soundtrack) της ταινίας. Φυσικά, αμέσως μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η σκηνή, όταν άκουσα για τον θάνατό του».
«Αυτή είναι η ανάμνηση μου. Όπως βέβαια και η μουσική για τον Ζορμπά, καθώς και για άλλα θέματα ταινιών που έγραψε στην καριέρα του. Τι χάρισμα… Θα μας λείψει και θα τον θυμόμαστε για πάντα!», ανέφερε στη συνέχεια.